deel VI Nieuwste schrijfpogingen- Newest attempts in Writing

http://fotofilosofie.skynetblogs.be http://lovinglifeanart.blogspot.be/ http://snarenenwoorden.skynetblogs.be/ de blog, ontstaansgeschiedenis 'het voortijdig testament' verzamelbloggen : http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be http://deblogfilosooftheblogphilosopher.skynetblogs.be http://filosofischverzet.skynetblogs.be/ http://deblogfilosofen.skynetblogs.be/ http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be http://heerlijkoverliefdepennen.skynetblogs.be en linken http://blogkunstenaar.skynetblogs.be/http://deblogkunstenaar.skynetblogs.be/ http://noemgodgewoonhetleven.skynetblogs.be/ http://octosfilo-poeziepaginas.skynetblogs.be/ http://blogkunsten.skynetblogs.be/ http://blogverzet.skynetblogs.be diepzinnig letterzetten http://poezietievefotoquotesvertelsels.skynetblogs.be/ http://bloggen.be/conscience2008 referendumblog http://closertothesoul.blogspot.be/ artblog http://talespoemsessays.blogspot.be/ http://bloctaafblogartist.webs.com/ http://fotofilosofie.skynetblogs.be filosofisch verzet and philosophical resistance op Facebook , YouTube and Vimeo and Daily Motion : search via Google zoeken poetry on music thanks to Frank L. and a Medium Havare Film :https://archive.org/details/Mediumhavare2010Walden http://fotofilosofie.skynetblogs.be in cooperation, newest bloghttp://users.skynet.be/octo/index.html oldest blogA. Op weg naar innerlijke rust Het is niet omdat we al huilend op de wereld komen en er misschien kermend van verdwijnen, dat alles daartussen geen zin heeft. Je hoeft alleen al maar de wetenschappen te bestuderen en de symboliek er van te vatten om de diepere zin van het leven op alle vlakken te begrijpen. Je moet wel ontsnappen uit de wereld van het oppervlakkige die men de mens probeert op te dringen. Indien je in je kleine en persoonlijke omgeving een positieve rol wil spelen of voor nog anderen tevens een positieve inbreng wil doen op het meer collectieve vlak, dan kan je best ook eerst bestuderen hoe het economische en sociale en politieke gevevens met mekaar verbonden zijn, gelinkt aan de meer subjectieve aspecten van onze leefwerelden ben je dan bezig met meer en meer bewustzijn aan te kweken. Heb je dat allemaal op punt dan komt er ook meer ruimte niet alleen voor de gewone gedachten en dialogen maar ook voor de innerlijke communicatie met je zelf. Je komt in een mooi landschap en er overvalt je een innerlijke rust als decor waardoor je na het voorbijtrekken van de vreugden en zorgen aanbelandt bij een punt tussen vroeger nu en de volgende momenten, een zich steeds verschuivend moment van zijn waar al het negatieve op de duur uit je voelen en denken wegdeemstert en er zich een aantal andere perspectieven rond de zin achter ‘leven’ aandienen. Het leven, met zijn meest prachtige wet : van zodra de zinloosheid benadert wordt, krijg je of wel nog meer onzin of een weg daaruit weg. Hoe minder je bij één of andere vorm van smart blijft zitten, hoe vlugger je je eigen los kan maken van veel afzien dat met het in rondjes blijven draaien te maken heeft. Om dit te kunnen moet je wel je eigen leven snappen, kritiek en zelfkritiek aanvaarden, niet in zelfmedelijden blijven zitten of aan overdreven medelijven met anderen ten onder dreigen te gaan. De situatie waarin je je bevindt is altijd een eerste stap naar minder of meer inzicht in de verbondenheid van mensen onderling, mensen van vroeger en mensen van nu. Indien je je teveel laat leiden door een teveel aan een verlangen dat alleen op lusten en roes of bezit is gebaseerd, ben je misschien wel af en toe niet ongelukkig, maar de innerlijke rust die je nodig hebt om anderen en jezelf aan te kunnen, komt er niet korter bij door. Het zou me niets verbazen dat die staat van innerlijke rust en tevredenheid waar naar we allen in meer of mindere mate trachten, te maken heeft met zij die er op een niet biologische manier meer zijn. Het deel negatievere erfenis van hen proberen we door onze levens zelf te milderen of te minderen en daar is levenservaring en kracht voor nodig, relativering en durven ook, leren omgaan met alles en iedereen die een invloed op ons heeft. Onze gevoelens leren verwoorden ook en vragen om kracht aan de voorbije en aanwezige energie van het goede zoals die zo simpel in de stilte van de natuur aanwezig zijn kan, in de nederigheid van herkennen en erkennen van al die tekenen in mensen dat ze gewoon gelukkig willen zijn zonder een teveel aan complexe roerselen der ziel die gewoonlijk vertrekken uit alle mogelijke vormen van angst, angst om niet voldoende bemind te worden, te kort aan van alles en iedereen te komen, ziekelijke hebberigheid, onzekerheid, op de spits gedreven concurrentie en zo veel meer. Al die in vorige zinnen opgenoemde wezenlijkheden vertalen zich dan in een aantal ideologische tegenstellingen die onze filosofische kijk op de dingen vertroebelen en die hoogstens, kunnen leiden tot een verbetering van de praktische levensomstandigheden (niets op tegen zolang deze maar ecologisch verantwoord blijven), maar ten kostte van levens die ten dienste van een enorme uitbuiting staan en met vervreemding en vaak bloedige conflicten gepaard gaan. Maar genoeg daarover in vorige essays en kunstuitingen allerhande. Indien de samenleving volgens ethischer normen zou worden beheerd, zou de mens ook meer ruimte krijgen voor zijn mentale en spirituele evolutie, daar alles met elkaar verbonden is. Voorwaarde tot groei is dat men de uitdagingen die het leven je op persoonlijk vlak stelt ook durft aan te pakken en niet in zelfbeklag blijft steken of je blijft ergeren zonder dat er oplossingen in zicht komen…’oplossing’ van onnodig zware negatieve emoties. FILOSOFISCHE INLEIDING NIEUW REEKS 1.inleiding Ik zit op een bol/de bol is een planeet/de planeet is door duizenden evoluties geschikt gemaakt om een biologische cel tot stand te laten komen/een biologische cel haar voorgangers zijn de molecule en het atoom en de straling na de big bang/de big bang staat symbolisch voor het principe van het zijn, namelijk iets kleiner of gelijk aan nul kan niet bestaan, of anders gezegd, als het zinloze benaderd wordt, het niet-zijn, staat de zin voor de deur/een deur moet je wel willen opendoen of je blijft in een toestand zitten die onhoudbaar wordt/worden, is de code op alle levensprocessen/levensprocessen worden al van in de big bang gebeurtenissen steeds verfijnder vormen van zijn en bewustzijn/bewustzijn is het hoogste goed, van het eenvoudige, praktische, logische rationele tot en met eenieders hoogtepunten van aanvoelen van het al/het al heeft altijd al bestaan en wie weet is deze periode een herbeginnen van alle aanwezige energie van de vorige big bang cyclus, een opnieuw schudden van de kaarten met dezelfde of andere personages ?/ dat is natuurlijk dé vraag, krijgen we één keer per big bang cyclus de kans om weer onze zelfde of een gelijkaardige rol te spelen…en dat met dezelfde of een anders samengestelde wezensenergie ?/wezensenergie is de unieke samenstelling van je eigen zijn, dat niet alleen genetisch vertakt terug te vinden is in andere verwante wezens, maar misschien wel gewoon op een andere dan genetische manier na de dood blijft verder bestaan/ verder bestaan door hetgeen de levenden aan de vorige verhalen nog toe te voegen hebben/toevoegen alle vorige evoluties, verhalen, woorden en numerieke energie die eigenlijk geleid hebben tot alle bestaan/ ons bestaan reist dus onophoudelijk tussen straling (na de big bang) en de straling na de dood van de eerste cel aan het begin van de biologische evolutie, tot en met onze eigen lichamen, die ook uiteenvallen in mineralen en straling, alles is in feite min of meer verdichte vormen van straling doorheen de tijd die echter niet bestaat, een soort logisch hulpmiddel is zoals het woord God dat we kunnen vervangen door het totaal aan zijnswezen en de evolutie daarvan in functie van het individuele en collectieve bewustzijn/bewustzijn leert ons te beschouwen en onze negatieve emoties in positievere om te zetten/zich tegen dat omzetten verzetten brengt ons met zekerheid in een negatieve spiraal, alhoewel diegenen die er zich niet tegen verzetten vaak ook door een berg niet makkelijke ervaringen moeten/ervaringen zijn er zowel op beroepsmatig als relationeel persoonlijk en innerlijk vlak/het innerlijke is het meest intieme in een wezen, niet in de zin van het persoonlijke met zijn gevoelswereld en lichamelijke beleving of het zakelijke beroepsmatige, maar in de zin van de graad van innerlijk bewustzijn die allerhande gebeurtenissen en evoluties in het eigen leven en dat van anderen begrijpt/begrijpen is niet alleen verbanden kunnen leggen maar uiteindelijk ook op zeer intensieve wijze zin beleven aan de dagelijkse voortschrijding der dingen en wezenlijke evoluties waarvan de symboliek begrepen dient te worden/worden, …naar de eeuwige toekomst toe. 2. de manier waarop zingeving werkt 2. Hoe voorzienigheid werkt Het regent. 'Het regent. Wat is dat 'het' zou men kunnen denken, goed proberen te begrijpen van de inleidende test. Waar wordt je wakker vanmorgen? In een appartement gedeeld met familie of vrienden, in de buurt van een weg met veel verkeer of alleen in een kamer in de bush? Waarom ‘waar’ men met die en die persoon is of alleen, waarom doet men een het werk dat men doet en welk werk men zou wensen te doen? Nou, niet te veel over nadenken over ‘het’, het is leuk om logisch te denken, zoals in de inleidende tekst en een idee heel ver te duwen en hopelijk niet te eindigen met besluiten dat de kip die uw ei legt elke dag, niet een reïncarnatie is van een aantal boze personen is. Probeer te begrijpen wat er gebeurt in elke dag in je leven en dat van anderen. Ben je omringd met mensen die de manier waarop je over leven voelt en nadenkt en ondervindt je dat vanaf jonge leeftijd al er een soort van controverse tussen jezelf en een heleboel personages in je leven is? In hoeverre heeft iemand een vrije wil in het spel dat begon voor jezelf... zelfs wanneer je nog niet aanwezig was, nog niet geboren, was je er al in andere vorm . Op een bepaalde manier ben je net als alles wat er gebeurt is een energie die constant op zoek is naar combinaties met een tegenovergestelde of enigszins dezelfde energie, ... nog steeds een beetje zoals het basissysteem van onze structuur: proton, neutron, elektron. Maar voordat we weer met te veel wetenschap eindigen, laten we proberen om erachter te komen hoe het deel van de voorzienigheid in ons leven werkt. Licht is drager van informatie van alles wat levend was en nu een soort van licht, deel uitmakend van ons leven. We moeten meer onze eigenlijke kracht worden, in onze kracht komen om ons niet op een negatieve manier te laten beïnvloeden. 3. Als mijn vader placht te zeggen: Ik stuur mijn zoon in ook deze wereld, niet zoals het verhaal in de Bijbel, via een Maagd, nee ik stuur hem ook in deze wereld op een genetische manier, zoals ik ook in deze wereld kwam en iedereen voor me tot de eerste cel die bestond en vanaf daar naar onze echte vader, het licht, straling. Ik stuur mijn zoon in dit leven op aarde, jaren na wat het einde van de Tweede Wereldoorlog wordt genoemd, maar in feite de gevolgen zijn, nog steeds, van individuele en collectieve domino’s die nog steeds vallen. Ikzelf ben ook in deze wereld gekomen, vijf jaar na een grote oorlog over niet veel meer dan de macht te hebben over grote economische winsten. In de wereld komen is eigenlijk wat raar gezegd, want we waren we er vanaf het begin van elke cyclus van de oerknal. Maar laten we dingen vereenvoudigen, is de drang om geslachtsgemeenschap te hebben hetzelfde als de wens van degenen die waren om op fysiek-biologisch niveau terug te komen ? Als je het op die manier bekijkt, :de vrouwelijke eicel symboliseert de aarde en de zaadcellen symboliseren de verschillende combinaties van een aantal personages bereid om hun toegang tot deze wereld opnieuw te maken. In het algemeen maakt één zaadcel de opening in het ei, al of niet door dat eitje geholpen of aangespoord of in volle bewustzijn toegelaten. Dus, het is niet alleen een fysieke of chemische of biologische wereld die we betreden, we zijn altijd aanwezig vanaf de eerste straling of de latere eerste atoom (natuurkunde) tot de eerste cel en later tot ons. Wij vertegenwoordigen een aantal wezens of wezenlijke krachten die het leven weer op een biologische wijze als individuen willen komen beleven. We komen in het bestaan om door te gaan met de vorige verhalen en meestal op dialectische wijze. In een gezin met meer dan één kind zijn hun karakters niet hetzelfde, vanwege het feit dat de inhoud van leven voortdurend wordt bijgewerkt. Een aantal met onze aard tegenstrijdige dingen komen in ook leven... om te leren met en over mekaar, iemand die in materialistische zin te gretig is zal worden geconfronteerd met iemand die dat minder of niet is; iemand die te eerlijk is een meer flexibele aard van personen tegenkomen en zo voort, voor elke negatieve emotie zal men het tegenovergestelde ervan tegenkomen. Leren om te praten over deze tegenovergestelde en gelijklopende posities in het dagelijks leven, is iets wat we moeten leren. Zelfs als we zonder veel communiceren met mekaar samenleven en als er problemen zijn vermijden om er over te praten omdat we bijvoorbeeld geen grote communicators zijn of ons schamen of wee mekaar niet willen kwetsen; die tegenstrijdigheden zijn in de 'lucht' en kunnen onze eigen innerlijke mededeling verstoren.We zijn ten dele samengesteld uit vrouwelijke en mannelijke energie, en we proberen beide delen in evenwicht te houden en het evenwicht probeert de balans altijd naar zoveel mogelijke innerlijke rust te trekken. Op een fysieke niveau is de mannelijke energie ouder dan de vrouwelijke energie, op een biologische niveau, is de vrouwelijke energie ouder dan de mannelijke energie, xx is ouder dan xy. Maybe what we call ‘logic’ is more the language of they that used to exist in a biological way and the part of feelings we got from them and build upon more the language of subjective expression, more chemical then physical, more psychological than objective. And in between as a bridge some metaphysical inner dialogue which we must learn to master and keep in balance if we are gifted with seeing and understanding and hearing more than the objective facts. Understanding in which way words are born is a key skill in this Even wat in ‘ t Engels vertalen van wat voorafging : PHILOSOPHICAL INTRODUCTION NEW SERIES 1. introduction I sit on a sphere/that ball is a planet/the planet is made suitable for a biological cell by thousands of evolutions / a biological cell : molecules and atoms and their predecessors are the atom and the radiation after the big bang/the big bang is symbolic of the principle of being, namely slightly smaller or equal to zero cannot exist or, in other words, if senseless is approached, (not-being) a situation will change /life cannot be kept in a state that will be untenable,(the code on all life) /life even evolves already in the big bang events in too ever more sophisticated forms of being and awareness/consciousness is the greatest good, from the simple, practical, logical rational to feel how inner communication works/big bang cycles : all what has always existed in the previous big bang cycle, begins again as a reshuffling of the cards with the same or other characters?/that is of course the question, do we get once in a big bang cycle a chance to get back with the same or similar role to play ... and that with the same or other creatures or mixed energy?/the energy of being maintains the unique composition of your own, that energy is not only geneticaly branched out in other related creatures, but perhaps just on another genetic way after death continues to exist/continues to exist by means which the living have yet to add to the old stories/add all the previous evolutions, stories, words and numerical energy that actually led to all existence and observe the now/ our existence so continuously travels between radiation (after the big bang) and the radiation after the death of the first cell at the beginning of the biological evolution, up to and including our own bodies, which also fall apart in minerals and radiation, everything is in fact more or less compacted forms of radiation over time which, however, does not exist/// a kind of logical tool is like the word God that we can replace by the totality of being and it’s evolution depending on the individual and collective consciousness/awareness teaches us to regard and control our negative emotions in order to convert them in too positive ones /trying to improve our awareness brings us sometimes in a negative spiral, due to the interaction with others, therefor one has to learn how to avoid this as much as possible/// a mountain of not easy experiences can wait for us, according to the domino’s before us and in our own lives/even in the dominos before us we were present for a part/ the inner is the most intimate in a being, not in the sense of the individual with his emotional world and physical experiences or professional experiences, but in the sense of understanding the degree of inner consciousness off all kinds of events and developments in one's own life and that of others /to comprehend is not only being able to make connections but also in a very intensive way experience the daily sense and progress of things and substantial evolutions of people and the things they experience, comprehending the symbolism of those things should be understood, to fully understand this text which talks about our voyage ... to the eternal future. previous series: http://deblogfilosofen.skynetblogs.be 2. how providence works It’s raining. ‘It’ is raining. Where’s that ‘it’ one might think, well try to understand the introduction test. Where are you waking up this morning ? In an apartment you share with family or friends, near a road with much traffic or alone in a room in the bush ? Why is one where one is with that and those persons or alone, why does one do the work one does and which work one would wish to do ? Well, don’t think too much about it, it’s nice to think about it logically, like in the introduction text one can push the idea very far and hopefully you do not end up with concluding that the chicken who lays your egg every day, isn’t a reincarnation of some a lot of the time angry person you once knew. What about trying to understand what happens day by day in your life and that of others ? Is one surrounded with people that are a bit sharing the way one feels about life or does one, by reflecting on that subject discover that from early age on there is a kind of controversy between oneself and a lot of personages in one’s life ? In how far one has a free will in continuing the game that started before yourself…and even when one was not present yet, not born, the stuff one is made off, already was. In a way it is like if everything what happens has an energy that is constantly looking to combine with an opposite energy, crossing the path of more equally charged energies…still a bit like the basic system of our structure : proton, neutron, electron. But before we end up with too much science again, let’s try to find out how the part of providence works in our lives. Light is carrier of information, those who were one’s alive and now a kind of light, make us live for a part; we’ll have to be in our strength in order to not let influence ourselves in a negative way. 3. As my father used to say I send my son in too this world, not like the story in the Bible, to be conceived by a virgin, no I send him in too this world in a genetic way, as I myself came in too this world and everyone before me until the first cell that existed and way back from there to our real father, the light, radiation. I send my son in too life on earth, then years after what is called the end of the second world war, but in fact the consequences still continue, the collective dominos still fall, like in each individual life. I myself was send in too this world five years after a big war about nothing much more than the power to be able to be the biggest players on the economical field. Sending someone in too the world is kind off a strange way to put it, we cannot but be in the world in fact, we always were there from the beginning of each big bang cycle. But let us simplify things, isn’t the urge to have sexual intercourse the same as the desire from the ones who were to come back in to being on a physical level ? If you look at that that way, the female egg symbolises the earth and the sperms symbolises all the different combinations of a number of personages willing to make their entry again. In general one sperm makes the entry or is helped making the entry by the egg, who knows ? So, it isn’t just a physical or chemical or biological world we enter or we are always present in from the first radiation or the later atom (physics) till the first cell and later till us. As individuals we represent a number of beings that used to live in a biological way. We come in to existence to continue stories in a dialectical way. That’s why in a family with more than one child characters aren’t the same, because of the fact that the content of lives is constantly updated. A number of contradictions always come in too life… in order to learn about each other, someone who is too greedy in a materialistic way will be confronted with someone who is not, someone who is too honest will meet a more flexible kind of person and so on, take every too negative emotion and it will meet on its road the opposite one. Learning to talk about this opposite positions in daily life, is something we must learn. Even if we live next to each other without communicating too much, when there are problems we avoid talking about because we are not great communicators or feel ashamed or do not want to hurt each other, those contradictions are in the ‘air’ and disturb our own inner communication. We are partly composed of female and male energy and we try to let both parts function in balance, being too soft and too hard influences everything we do and say and a kind of balance most of the time pulls both levels in a kind of acceptable balance. On a physical level, the male energy is older the female energy, on a biological level, the female energy is older than the male energy, xx is older than xy. Maybe what we call ‘logic’ is more the language of they that used to exist in a biological way and the part of feelings we got from them and build upon more the language of subjective expression, more chemical then physical, more psychological than objective. And in between as a bridge some metaphysical inner dialogue which we must learn to master and keep in balance if we are gifted with seeing and understanding and hearing more than the objective facts. Understanding in which way words are born is a key skill in this. 2013 ballade Grey in May, but no more in you. Blue, White and Yellow, you ’d say Years of trying to understand people’s sorrow Without seeing the part of responsibility of their own Too much attention on the very good and nice parts in them Things they sometimes use for their own objectives That weren’t , aren’t always yours. Not to mention if they were good for themselves But always trying to get the good things out of people and their life on earth Understanding the structures, but bit by bit the individual souls As was told in ancient scriptures ‘People’s worst enemies shall share their life’ Not so much in the sense of this or that person, But in the sense of greediness, and a lot of negative emotions. Make room for the better part in yourself ! Thank you everybody for what I’ve learnt from you ! Hope you made others a bit wiser as well Eveything began with a big bang Matter and spirit escaping. Exploding space in search of sense. Radiation became atoms and cells that learnt how to divide. No more hiding in stones. Suns gave light. And we continued coming in too being ourselves. For ever present in the past and living now. Learning how to live together, loving life, our main task. It wasn’t easy dough. Negative emotions kept on struggling with personal and collective aims. Greed made wars. Soldiers were being send without feeling and thinking. Civilisation improved. A lot still to be done. June 2013 Paranormaal romanidee winter2012 Omdat ik niet meer altijd zo goed kan, tegen het lijden van het wezen, dat ik voor een stuk als een onderdeel van mezelf ervaar,... heb ik besloten om 'het' in dit schrijven gewoon 'het' te noemen. Ik heb al eens last van oneindig te goed te willen zijn, te begripvol, te betrokken bij het lijden van al die andere wezens die eigenlijk hetzelfde in andere vormen voor hebben. Ik en ‘het’ samen, te veel meelevendheid, inlevingsvermogen; te veel ratio, te veel analyse en te veel alternatieven en te veel fantasie ook; moeilijk om samen te houden soms. Het leven van 'het' daarbovenop is als een levende roman met teveel gegevens met verbanden over alle mogelijke personages en aspecten van het concrete en abstracte dat alles en eenieder omgeeft. Het is soms ook moeilijk van de 'het' in me en het 'ik' uit mekaar te houden. 'Het' is meer wit-zwart en academisch, zowel als overdreven paranormaal bezig en eigenlijk ben ik het die teveel last heb van te begripvol te willen zijn...eenieder heeft zijn eigen wegen uit te stippelen en te gaan en daarvoor verantwoordelijkheid op te nemen; hoe al die vertakkingen op eenieders ‘landkaart’ ook uiteenlopen. 'Het ziet mensen, woorden, dingen, plaatsnamen, eigennamen...enz en herkent het wezenlijke en sommige niet zo evident lijkende verbanden erachter. 'Het' wil schrijven en realiseert zich dat dat achter bepaalde grenzen niet meer mogelijk is en niet alleen uit privémotieven, bijlange niet. 'Het' weet het, 'het' kwam voort uit het benaderen van het punt van zinloosheid na de zoveelste bigbancyclus, 'het' kwam voort uit straling en atomen en cellen enz...en verrijkte zich door ontwikkeling van culturen, tot wat 'het' nu is, een enorm bewustzijn over het totaal der dingen, gekoppeld aan de eigen specifieke emotionele leefwereld, waar het zich door inleving en analyses en volharding ook al doorgeworsteld heeft. 'Het' zit hier nu in dat 'ik' dat door generaties niet zomaar toevallig en blind doorgegeven werd om met die spirituele rijkdom iets te doen ten gunste van mensen met meer dan gewone belangstellingen en feeling . Vermits 'het' geen camera heeft om al de dingen die ik tijdens mijn dagenzie, te filmen en woorden en geluiden te linken met de dingen die ze in ‘het’ en me oproepen; zal 'het' het aan zijn eigen lezers verplicht zijn van in fictieve romanvorm toch iets te proberen overbrengen van wat 'het' bedoeld. Eerder is 'het' niet tevreden, alhoewel 'het' meer en meer ontdekt dat de innerlijke beleving van die haast paranormale dingen waarover 'het' het heeft, al genoeg is om dingen langs telepathische weg misschien te veranderen ? Ikzelf heb alleen wat zon, natuur, voeding en een dak boven mijn hoofd nodig, het mag mobiel zijn. Ook de liefde van een ander wezen van het andere geslacht is belangrijk, ook voor 'het'...maar 'het' heeft die anderen hun gedeelte overgeërfd lijden zo goed door, dat hij er voor mensen niet gemakkelijk draagbare dingen over zegt of schrijft, ook dat valt aan te kunnen met anderen, in overleg tussen 'ik' en 'het' ...en die anderen...als er nog eens een andere 'ons' pad kruist eigenlijk. Het 'het' in een ander leren kennen, je moet er van 'het' maar de kans toe krijgen. Toch heeft mijn 'het' al heel veel geleerd van mijn inleving in de pijn van anderen en mijn weigering van weer met mensen hun pijn in te gaan. Diegenen die 'het' ook hebben en niet onder hun negatieve emoties bedolven zijn, zullen deze regels wel verstaan, anderen, de meer wit-zwart denkers...en ze moeten en mogen er ook zijn, ben soms zelf zo, zullen al die heisa om het 'het' wel gewoon catalogeren onder afwijking van de hersenen, wat in sommige gevallen ook kan en de nodige onderdrukkende medicamenten voorschrijven; wat in het geval van ernstige psychose al eens nuttig kan zijn, vooral voor de omgeving zeker dan...maar de vraag naar alternatieve behandelingen blijft...als verbetering in de zin van innerlijke rust en evenwichtig beoordelingsvermogen al mogelijk zou zijn (dergelijke momenten benaderen en er niet te ver van weg geraken is ook al goed). Wat ook goed is voor 'het', is nog minder en minder vooral het gedeelte afstompende media analyseren, moderne telecommunicatie is wel heel aardig meegenomen, al was het maar als alternatieve bron van nieuwsverspreiding of om te merken, langs facebook bijvoorbeeld dat mensen meer dan normaal met mekaar in contact staan. Zelfs wanneer ik eens sterk aan een facebook contact dacht bijvoorbeeld, bleek het uur en al en hetgeen men postte te kloppen, volgens 'het' althans, ik sta daar eerder sceptisch tegenover. Veel moet een mens kunnen loslaten op familiaal en liefdesgebied en al die anderen dingen, om uiteindelijk bij zichzelf kunnen thuis te komen. Ik zou weer eens een half Europareis kunnen maken, maar de eerste dagen bewezen al dat ik me tot het vinden van één streek diende te beperken. Voor ik die vond wilde ik eerst nog een plezier doen aan een heel goede, doch te cynische schrijver, die ergens in de voorlopers van het meer woeste gedeelte van Frankrijk woont. De dood wordt er extra geaccentueerd door van die kerkhoven met tonnen betonnen zware kruisen, de natuur is er prachtig, maar zwaarder, klimatologisch en letterlijk door zijn massiviteit, dan nu hier in de Aveyron streek. Door omstandigheden moeten we mekaar hebben gemist. En als voorbereidingen om mekaar te zien al zo al niet meezitten, hoeft het op langere termijn ook vaak niet, zo blijkt achteraf; zo wil ‘het’ me maar duidelijker maken. ‘Het' weet niet of in metaal een ziel zit, die eens tijdens een andere big bang cyclus al een auto was en dat weer wilde worden, maar bij de mensen lijkt dat toch zo te zijn. We zijn uit zovele vroegere genetische samenstellingen en verhalen eigenlijk samengesteld. Zo van dié gedachten, daar is 'het' goed in...nog zo eentje ? " Als je rijdt ben je een soort ridder, maar slaap je aan de kant van de weg en de 'ridders' razen door, dan zijn ze muggen. Het 'het' is goed in dergelijke relativiteitstheorieën ...in studeren van de bijbel en filosofie en politiek en al wat je maar wil ook, hij leest vijf keer meer dan er staat en verbindt de dingen moeiteloos met mekaar...voorbeelden zullen nog wel volgen. Als 'het' droomt en minder ik, maakt 'het' op basis van collages van de dag of jaren terug heel helder makende zingeving over het zielenleven van anderen meestal, tot in de voorspelling toe. ‘Het’, ‘hij’ dus “De praktische dingen in ’t leven zeggen veel over de psychologische en emotionele uitdagingen die moeten worden aangegaan”, schreef hij dus, terwijl ik buiten naar het voedselbankje voor de vogels keek. Best leuk om een schrijver als medebewoner van je ziel te hebben, eens hij de kans krijgt om net zoals dit bepaalde moment, dit nu, aan de gang te gaan met woorden. Hij had het me voorspeld, want al rustend was ik aan ’t proberen of ik zelf niet eens wat zou schrijven en ik stelde me een blanco beeld voor van een pc scherm en zonder nadenken wilde ik dat er woorden zouden op verschijnen, en ze kwamen ook : “’t Was in de eerste wereldoorlog…” Nu, achteraf op dit moment weet ik dat het ‘het’ was die mij een kwartier eerder voorspelde dat wij samen een kwartier later aan het schrijven zouden zijn. Met een potje essentiële Atlasceder olie naast ons…waar dat ook moge zijn waar ik me met hem bevindt, niet alleen in de hersenen denk ik. Ik ken iemand die een deel van zijn hersenen na een ongeluk letterlijk kwijt was en nog vogelhokjes en nestkastjes maakt, normaal praat en zo verder…al is hij soms wat minder aanwezig bij de dingen. Iemand anders kreeg volledig ander bloed bij een ziekte en had nog altijd dezelfde vorm van humor. ‘Het’ beweert dat hij in een andere tijdsdimensie leeft, die soms dingen jaren van tevoren kan weten en dat mijn doorzicht er eerst een kwartier of een jaar later over komt. Volgens hem was hij al aanwezig toen de eerste cel voor de allereerste keer splitste, hij was de energie van alle afgestorven cellen die altijd van af bijna nul moesten beginnen om zich te vormen, die energie gaf die cel de inspiratie om zich te delen en het ‘ik’ van al mijn cellen nu, profiteert nu nog van alles en iedereen dat met bestaan ophield omdat hun energie een soort intüitie is om te weten wat, hoe en wanneer je iets moet doen. ‘Het’, is zoiets als licht dus, straling. Een keer of vier in mijn leven denk ik dat ‘het’ zichtbaar voor me werd, een soort voedende kleuren die zich in een andere soort trillende en bewegende, verschuivende vormen aan één van je ogen, het rechtste denk ik ineens openbaart, duurt een kwartier ongeveer tot iets langer en je geniet er gewoon van, en je weet alleen dat er iets gegeven wordt en genomen…uitwisseling van informatie of wat…kan ook zijn dat het ‘het’ niet is, ik weet het niet. In twee van de gevallen was ik wel lang intensief met teksten of lezen bezig geweest. ‘Het’ beweert dus dat hij mij al heel mijn leven lang en daarvoor ondersteunt om uit het proces dat de materie met de emoties verbindt te geraken. Terwijl hij dat doet, zo laat hij mij weten, lost hij tegelijk dingen op voor andere mensen en brengt hij dingen in beweging, samen met de ‘’het’ van anderen. Het leven zou volgens ‘het’ een op bijna volledig op voorhand vastliggend iets zijn, waarvan de uitkomst afhangt van hoe wij onder meer met al de onafgewerkte verhalen van de vorige generaties omgaan. Omdat de overgang van het dierlijke naar het menselijke zo moeilijk liep bij wijlen, en nog steeds bezig is en er zo velen meer dan een gewoon achterstandje hebben, gebeuren er voortdurend op het persoonlijke, interindividuele en collectieve vlak dingen die de bedoeling hebben van er iets uit te leren. Telkens je je eigen een filosofische vraag stelt ‘wat is dit of wat is dat’ , gebeuren er dingen die je op je weg houden om daar achter te komen. Al zou je wel een ander leven en een andere weg willen, je blijft op je baan, al wordt je er soms wel een andere baan voor in geslingerd. Wil je op elk domein van het leven doorgronden wat er te doorgronden valt, dan heb je praktijk en theorie voortdurend nodig. ‘Het’ is meer de theorie en ik de praktijk, maar eigenlijk is ‘het’ een soort scenarioschrijver denk ik wel. Hoe raak ik terug naar de eerste periode in mijn leven, die van rond de kleutertuin ? Daar heft ‘het’ al voor gezorgd, vandaar het beeld van dat ene meisje, beetje een moederskindje dat ik zo een tien minuten geleden zag. Laat ik eens even kijken, wat schreef ‘het’ hier eigenlijk rond ? Of welke stukken zijn van mij en welke van hem of vormen we niet een team. “zie link 1 achteraan” (voor als je dit boek uithebt, ik kan het ook overnemen ergens tussenin om dingen te verduidelijken)…of wordt dit een één auteur roman ? Bij het even buiten gaan zoeken naar een usb stick in de camper, en het voederen van de kippen en kuikentjes, vrij rondlopend, vloog er een krijsende reiger over mijn hoofd, als was het een verontwaardigde, in zijn voedsel vinden gestoorde vliegende dino van vroeger. “Hee, die metafoor is er eentje van mij hoor ‘het’. “ “Tuurlijk”, repliceert ‘het’ nu “, je moet ook dat soort inzicht leren krijgen hee, want eens wordt jij ook het ‘het’ bij anderen. Het leven is een voortdurende keuze uit indrukken ook (ik zal het maar even van ‘het’ overnemen)…er zijn er soms duizenden nodig voor een paar van die zinnen hier die je nu leest. “Ben je weer bezig”, komt ‘het’ nu tussen, “ik dacht dat ik dit boek voornamelijk mocht schrijven”. “Ach, ga maar je gang jongen, we zullen blijven afwisselen. Wat heb je me nog te vertellen voor de moment”. “Dat weinig toeval is. Ik vindt het als ‘het’ altijd tof als ik een heel nieuw blad mag beginnen, zoals deze bijvoorbeeld, laat me nu even kijken, waar was ik gebleven. Wel, jij noemt mij altijd ‘het’, maar in feite ben ik een soort engelbewaarder, daarom dat je aandacht vandaag viel op die engelbewaarder, dat schilderij op facebook van een man die een ploeg bedient op het land en zijn trekpaard is een engel wiens vleugels de grond omploegen…het zou vandaag nog in een rol spelen in dit schrijven…om duidelijk te maken dat het grote werk door ons gedaan wordt, het vruchtbaar maken van de omstandigheden waar jullie kunnen in zaaien dan om te kunnen oogsten. De zogezegde onzichtbare wereld wil jullie duidelijk maken dat wij bestaan. Daarom hebben we voor jou de mogelijkheid geschapen om tijd te hebben om mij hierover te laten schrijven. Natuurlijk, jij schrijft, ook…maar net zoals op je reizen met je kamper was ik jouw gps, jouw landkaart, jouw overzicht. Waarom jij ? Iedereens genen zitten wijdverspreid de wereld rond en iedere nieuwe compositie waarvan jij in jouw geval de leiding hebt, of zou moeten hebben soms; bestaat uit een verzameling wezens eigenlijk die genetisch aan jou voorafgingen…zo uitgekiend bij mekaar gebracht om een rol te spelen in het bewustmaking proces van anderen (in jouw geval, voor dat jij doorhebt wie er voor zo’n dingen als deze rijp is en wie niet; je sukkelde soms wel wat af, maar omdat je zo puur altruïstisch bent en het leven met je goedheid wilde vullen; zonder rekening te houden met het genetisch (niet het Boedhistisch) karma van anderen, kwam ik samen met jou uit de wereld van straling, kleuren en wezens om samen met jouw geboren te worden, allee, in feite stond ik op je te wachten in de zin van dat ik je toen al voorlichtte over hoe men geboren moet worden. Hallo ? Je volgt toch nog ? Vandaar ook de gedachte die je enkele uren geleden had, dat je vader die reeds negen jaar geleden overleed, vandaag zou sterven, je zag een beeld van hem en je oom in de loods van het fruitbedrijf…langs de ene kant vertelden ze je dat het vandaag hun dag was omdat je eindelijk begonnen bent met de roman die je altijd al wou schrijven, en ook zij hebben dat mogelijk gemaakt met hun leven, waarin jij hen ook met werken gesteund hebt eigenlijk…het grote wonder van de voorbereiding van je roman kende al enorm vele vertakkingen. Het feit dat je vader een tweede keer zou overlijden, wil gewoon zeggen dat je, omdat je alle negatieve emoties overwonnen hebt, nu meer mij dan je vaders als desgevallende gids gaat nodig hebben, en dat je vader zich voorbereidt op het leiderschap van een nieuw bestaan op aarde, om meer een leven te leiden zoals zijn naamgenoot in Zweden die belangrijke uitgaven in verband met kunst, politiek en religie in zijn uitgeverij met vestigingen in heel Europa aanbood. Je kwam er achter toen je je vaders naam na zijn dood op google inleidde. Je vader zal vlug anders omgaan met de dingen in zijn karakter die hem parten speelden in een vorig leven . Maar laat ik je enkele dingen in herinnering brengen die ik je probeerde doorgeven toen je je verhaal schreef over hoe jij dacht dat leven en dood in mekaar zaten, je hebt er geen vervolg aan geschreven, in het verhaal stierf je in het begin en je liet een beetje een och wel voortijdig testament achter…er schuilt nog veel meer achter die realiteiten van de andere kant…wie het niet geloven wil moet maar eens een boek lezen over de afmetingen van de piramiden in Egypte en hun symmetrie met bepaalde natuurwetten en afstanden. Wij, het ‘het’ hebben hun die maten spontaan doorgegeven, ze wisten toen nog niet met wat ze eigenlijk symbolisch gezien bezig waren. http://deblogfilosooftheblogphilosopher.skynetblogs.be/archive/2014/07/14/er-was-dus-toch-leven-na-de-dood-8235167.html ‘Het’ s geheim van de stilte Mensen doorheen het leven begeleiden, men moet er niet gestorven voor zijn. Wit bevat de totaliteit van kleurencomponenten en gebroken door een prisma, zie je alle kleuren van de regenboog. Met de stilte is iets gelijkaardigs aan de hand, het niet aanwezig zijn van geluid en toch bevat de ruimte een lading, iets wat op grote hoogte vaak nog overweldigender is dan beneden. De stilte is niet de som van alle geluiden, maar de mogelijkheid, de sleutel tot het hebben van geluid. Zoals ‘wit’ de sleutel tot kleur is, zo is de stilte ook een soort onverschillig evenwicht dat je positief of negatief kan gebruiken. De stilte kan je ontspannen of je kan er schrik van hebben, zoiets als schrik hebben in de donker. Tussen mensen kan iets ongemakkelijks hangen, zo iets van ‘wie breekt het ijs’, veroorzaakt door niet genoeg mondigheid, niet durven spreken over dit of dat, gebrek aan dingen om over te spreken…allemaal dingen die men niet zo vlug meemaakt tussen mensen met een goede tot uitstekende dialoog. Vaak is het ook zo dat men niet eens hoeft te spreken, dat er al een soort gedachtenoverdracht gebeurd is, zonder dat men het weet, je kan dat zelfs op een paar seconden aanvoelen. Woorden kunnen worden geuit onder emotionele druk of onder ontspanning of intellectuele inspanning. Woorden zijn de geordende geluidsvorm van interacties tussen mensen hun innerlijke, of de geschreven neerslag hiervan, al kan je ook beweren dat gedachten ook woorden zijn…maar toch zijn het eerder wezenlijkheden, wezens in hun stralingsvorm. Na de big bang, het symbolische benaderen van de zinloosheid was er eerst straling, een beetje de wetenschappelijke versie dan van ‘in den beginne was het woord’ (big bang : kleiner of gelijk aan nul is uit en boze in het bestaan…spoken zonder materie bestaan niet). Van daaruit heeft alles zich ontwikkeld maar mét de intelligentie uit de vorige big bang…de som van al het wezenlijke der schepsels tot en met de digitale info uit de vorige big bang. Net als of de schepping op basis van miljarden foto’s weer de zin kreeg om dat allemaal opnieuw tot stand te laten komen. Wat mensen niet genoeg beseffen is dat het woord een eigen kracht en leven heeft en dat je het voorzichtig moet gebruiken. Nu we in een tijdperk gekomen zijn waar objectieve kennis in belangrijke mate mogelijk is geworden maar nog op vele momenten geweld wordt aangedaan, rijpt er ook meer en meer begrip om de subjectieve belevingswereld naast het zuiver rationele op een andere manier te gaan interpreteren. Indien er meer mensen positief ingesteld moeten zijn zou het telepathische netwerk en de anderen manieren van communicatie veel beter werken. Sommige mensen hoeven mekaar niet eens tegen te komen. Heel dit netwerk, werkt zowel op het individuele als collectieve vlak, maar het collectieve vertrekt van bij de individuen die vaak een achterstand in hun ontwikkeling hebben ten gevolge van stoffelijke levensomstandigheden van allerlei aard en van de stand van hun emotionele evolutie. Zo is het feit van niet voldoende politiek bewust te zijn niet alleen een gebrek aan goede wil en apathie maar ook van onderlinge competitie die tot zeer gespannen verhoudingen kan leiden op werkvloeren en elders. "' Het probleem met alles tussen leven en dood, is dat we niet weten of de info die we over een bepaalde persoon of personen binnenkrijgen, na analyse, ofwel naar een hogere hierarchie gaat ofwel door de bewuste personen zelf als energie gebruikt wordt om uit bepaalde moeilijke situatie te geraken...ofwel gaat naar personen die eens hebben geleefd en ook al met deze moeilijkheden hadden te maken...waarschijnlijk naar een combinatie van de drie mogelijkheden...op basis van het gegeven dat het goede dat mensen ooit deden, de energie daarvan, nog kan worden aangewend door diegenen die op een bepaalde manier de verlengstukken van vorige verhaallijnen waren...op voorwaarden dat ze zichzelf niet overwegend door negatieve emoties laten overweldigen hebben en ze er niet los van raakten, bij wijze van spreken. Eigenlijk, al ik zo de meeste van je kortverhalen lees, (ik heb ze je helpen ingeven trouwens, dan heb jij nogal het een en ander meegemaakt-weet ik wel hoor)" : http://deblogfilosooftheblogphilosopher.skynetblogs.be/ar... Dat is jouw deel van het werk voornamelijk. Het mijne was eerder dit soort van sfeer : http://deblogfilosooftheblogphilosopher.skynetblogs.be/ar... Iedere tekst is een ander kind, want woorden zijn levende wezens De avond vergleed in de nacht en er was, zoals de ochtend toen vader zijn eerste ochtend dood was, geen elektriciteit, maar echt donker nu dus. En een wandelzoektocht door het dorp, van niet dorpsgenoten zo te horen. Ik heb een zaklantaarn zonder batterijen gewonnen vandaag, wat me doet denken aan de zoektocht die het leven eigenlijk is. Geboren worden en sterven , alles ertussen en ervoor kunnen we achterhalen, maar beiden blijven in feite een soort half opgelost mysterie; met alleen de zekerheid dat je beiden niet kan tegenhouden, indien het lot, waar alles op geschoven wordt, het geboren worden toch niet verhinderd natuurlijk. Zo, de eerste zinnen in mijn recent opgeruimde kamer zitten er op. Het oude behangpapier van een jaar of twintig verwijderd en gekozen voor het blanke witte bezet van de muren; stille wijze getuigen van veel. Ik zou naar buiten kunnen gaan naar waar ik heb gehoord dat Oost Europese gastarbeiders samen komen of in stilte weer eens kunnen genieten van de rust van zo veel momenteel in deze periode van mijn leven. Of verder schrijven over de niet economische verbanden tussen mensen, linken en waaroms die je wel kan beschrijven, maar dan moet je te diep graven en mensen kwetsen waarschijnlijk of ook weer niet, want zijn ze niet zelf op zoek, al kabbelen de minst bewusten vaak rustiger door het leven… . Je kan me vragen hoe het met me gaat en het antwoord zal afhankelijk zijn van de persoon die het vraagt, niet dat ik het type ben dat zo maar iets verzint of wil voorwenden, het tegengestelde eigenlijk, maar vooral omdat niet iedereen hetzelfde aankan of verstaat of recht op heeft. Van iedereen gaat ook een andere muze uit zo lijkt het wel, allen samen een prachtig geheel van ongelofelijke aanvullingen in een spel te samen. Het is zo een ochtend in oktober met zacht weertje, al kan oktober wel voor verassingen zorgen, deze is er één met een beetje mist en een vroeg fluitende vogel, terwijl je je eigen vogel mineralen laat wateren aan de boom waarvan de kat zelfs weet dat het je plaatsje is. Is dit nu mijn weer zelf geschapen plaats onder het weer zelf gebouwde huis al waar ik zinnen zoals deze op hun plaats ga krijgen ? Of zal ik er weer voor moeten reizen of gewoon nog verder weg van dit dorp hier de bos aan het water intrekken, waar het veel stiller is of heb ik niet een nog veel stillere plek nodig hoog boven op een beboste berg met stromend water in de buurt en nog een uitzicht op zee als het even kan ? Ach, het zal hier ook wel gaan zeker ? Maar waarover schrijf je in een wereld waar er velen leven als of alles reeds is verteld en zomaar wat vervolg breien aan hun levens zonder inzicht in veel meer dan de praktische dingen en met weinig gevoel voor symboliek en verwondering ? Veel van de stof waar van een dichter met weinig genoeg van heeft om één van de essenties van te vatten, zegt anderen weinig tot absoluut niks. Bij elke opruimbeurt krijgt alles een nieuwe plaats en zelfs een stukje gebroken hout boven op een kast, lacht je blij en verscheurd tegelijk toe als verhaalde het over de essentie van leven. Hoe het met me gaat, lezer in ’t algemeen, wel in ’t algemeen zoals altijd goed en als dat al minder is dan zit die gekke wereld waar ik van uit mijn perspectief nu soms overdreven veel om gaf daar wel voor veel tussen zoals in tal van geschriften die ik al schreef en in tal van literaire stijlen en vormen staat te lezen en in meer dan één taal en ook die taal die er alleen één van de eigen innerlijke communicatie is, zelden doeltreffend met iemand anders te delen. Iedere tekst is een ander kind, want woorden zijn levende wezens. Woorden drukken uiteindelijk niet alleen uit hoeveel ochtendkoekjes er aan welke prijs bij de bakker liggen, maar ook hoe U zich voelt. Bent U een kettingroker of rookt U er maar een viertal per dag in zeven keren met een klein sigaartje er tussen dat ook overmorgen nog kan worden opgerookt in twee keren…en ervaar je dan dat halve of hele dagen zonder kunnen ook heerlijk kan zijn ? Dat is nou net het probleem met velen…niet zonder die of die of dat meer kunnen…al is het natuurlijk niet altijd een probleem, het hangt van de verhalen en de bedoelingen van de persoonlijke en onderlinge levens af. Als alles wiskunde is, inbegrepen muziek, dan zijn woorden de harmonie van de ziel, zonder harmonie, ondanks de wiskunde geen muziek, zonder gevoelens weinig woorden. Zonder bewuste beleving, geen muze. “Wat zeg je 'het' ?” “Ik zal je een voorbeeld geven” ?. “Ja, Vi(e)cCA, een voorvader van me-van jou ook eigenlijk- (zie 'een jump van 400jaar'-verhaal *), was een Spanjaard, ja de CA van Carne (vlees) en van CAtholiek heeft misschien voor papenman Alva wel wandaden begaan vanuit het in de CArne, teveel Vie in het vlees nog te zitten, (“in jouw taal spreken is echt niet makkelijk 'het'. “‘Victory’ zit er ook in, ja, ik weet het. En in message zit massage, maar nu terug naar jou denklijn weet je wel alstublieft ! De gewone Christenen wilden van de negatieve emoties al meer van los komen en mijn voornaam en familienaam is bijna identiek als deze uit de stamboom van de vrouw , waarmee ik een diepe Carne maar ook spirituele relatie had, alhoewel de rest ook passioneel was, integendeel en ik weet het, we zullen na enkele jaren terug platonisch omgaan met mekaar misschien wel uit mekaar groeien omdat het lichamelijke geen plaats meer krijgt, de plaats waar het zich tweemaal acht jaar in wisselende gewaarwordingen van energie en beelden in kon koesteren. Toch merkwaardig die verhaallijnen over generaties hee, de oude Dionysus Vicca liet een kapel bouwen die nog bestaat en een grootvader van Willeke werkte nog voor een afstammeling van die Vicca. Een andere afstammeling die overliep van levenslust, één met zuiderse trekken en een blauw én een donker oog kwam samen met een meer Germaanse die het leven precies wat beu was soms omwille van de hardheid van het bestaan toen en ze maakten prachtige kinderen. Ook een merkwaardige lijn was het samengaan van een tak van de familie Vicca vier eeuwen later met de familie Pasttimes, waar de mannen een eerder zachtere inborst hadden en de vrouwen overaanhankelijk. De man met het Germaanse en Romaanse oog, alhoewel levenslustig, had daardoor al niet meer de macho-karaktereigenschappen van een deel van de zuiderlingen. Hou jij je maar met de analytische kant van het leven bezig, 'het', werk maar verder aan je modellen van ofwel is een mens iemand met een zeker mannelijk en vrouwelijk evenwicht van de desbetreffende krachten in hem of haar , ofwel neigt hij of zij naar het homofobe door teveel mannelijkheid of vrouwelijkheid in zijn of haar eigen toe te laten en de verbanden die je ziet met de structuren van onder andere atoommodellen en reageren en niet reageren of in een ogenschijnlijk onverschillig evenwicht blijven met de omgeving of niet. Zal ik me wel bezig houden met hoe mensen met dezelfde en verschillende familiale achtergronden en karakters met mekaar interfereerden en nog altijd interfereren en dat tenminste voor de leek begrijpelijker dan jouw schema's dat zijn, voor te stellen, waarde 'het'. Ik ben er toch maar in geslaagd van op deze reis te doen wat ik al lang voorvoelde, ergens een aanknopingspunt vinden om vanachter een tafel in de zon over de diepere lagen van de geest en zijn onderste met de zuiverste stoffelijke verbonden zielelagen te schrijven (ook het geestelijke is een soort stof, niet mis te verstaan, maar van een gedeeltelijk andere dimensie en samenstelling wel te verstaan, daar zijn we het eens , 'het'. En wat die ‘Het’ met hoofdletter betreft, die tref ik bij mijn wandelingen aan in alle geuren en kleuren en temperaturen en lichtinvallen en menselijke en andere creaties, zowel in de vondst van die boer hier op de hoek om een kapotte stoel in een kippenhok als zitplaatsen voor de kippen te integreren, zowel als in de machtige watervallen hier in deze mooie streek waar je in de zijwegen van de hoofdwegen nog kan wandelen met je ogen toe, wijl de vermoeidheid van je afglijdt. Het is allemaal niet voor niets geweest, als ik zie dat ik nog vele blogbezoekers dagelijks heb bijvoorbeeld, al vul ik de blogs al maanden bijna niet meer aan en hadden ze in de tijd dat ik ze dagelijks aanvulde samen een 1000tal bezoekers per dag, nu dat ik het niet meer doe, volgens de nieuwe statistieken van mijn operator niet veel minder. Niets is nooit voor niets, altijd betekent alles iets dat naar meer zingeving en bewustzijn neigt, inbegrepen de vrouw en man en kinderen in het leven. Niemand komt zo maar zonder redenen dit leven in, net zoals men zich kan afvragen wat diegenen met bijna dood ervaringen te 'horen' krijgen soms : "wat kom jij hier al doen, ga maar terug". http://achjadeliefde.skynetblogs.be Men hoeft geen intelektuele of intellectuele verhouding met iemand te hebben of een diepgaande spirituele band die nooit of weinig in woorden of moeilijke of prachtige teksten is omgezet om een zeer diepgaande spirituele band te hebben…maar het helpt in het soort aan hem of haar of aan hun ‘het’s’ aangepaste vervolmakingsproces dat eenieder doorloopt. Onderweg viel ‘het’ ook nog een doremifasollasi-theorie te binnen : do-stuit1(oerdriften) re-onderbuik2(sensueel-zorgend), mi-maag 3(verwerken-denken-emoties) fa)hart-midden4 (combinerend), Sol5-spreken, la-6ruiken-lucht, si-7zien,scherpte. Allemaal gedurende kilometers en kilometers reizen en genieten, observeren, vergelijken… samen met ‘het’ tot stand gekomen. "’Gecombineerd met de eerste klanken van voornamen van mensen die je kent, kan je ze korter of verder bij een bepaalde klank onderbrengen"’, wou ‘het’ me nog wijsmaken. ‘Het’ vond ook dat bij iedere geografische streek niet alleen aardrijkskundige typen, maar ook een bepaald type van mensen hoorde die zich niet alleen vanwege hun taalgebruik onderscheiden, maar ook van type van warme of koudere menselijke aard…en overal, niet alleen in Frankrijk, heb je nogal wat verschillende streken en onderverdelingen. Ook vond ‘het’ dat je ook voor filosofische denkrichtingen een soort landkaarten en waar naartoe die wegen leiden kon opstellen. En van wie, van mij of ‘het’ was de bedenking "het kan zijn dat U een menig heb over mij, maar ik ook over U, en de mijne zal wel vaker genuanceerder zijn dan die van U denk ik." Mijn Boek Hij schreef over een boek dat nog moest worden geschreven en voor een stuk al geschreven was…het boek van zijn leven met mensen. Nee, hij mocht niet naar zijn e mails gaan kijken of over wippen naar de over de 2841 nu al vrienden die hij daar had. Ook de niet virtuele mensen die hij had gekend en kende, moest hij even aan de kant laten…op welk vlak van het leven hij er ook raakvlakken mee had. Natuurbeschrijvingen had hij al voldoende beschreven en hij beperkte zich tot af en toe een dagje reizen en zodoende van de natuur te genieten, alleen, al zou hij liever weer met twee zijn zoals dat eens het geval was, nu, in de praktijk van het leven regelmatig met anderen de laatste paar jaar, zij het kortstondig. Waar het op aankwam was niet alleen het persoonlijke leven begrijpen van zichzelf en anderen, dingen die mekaar aanvulden; was niet alleen alle mogelijke filosofische en wetenschappelijke invalshoeken op individueel en collectief gebied doorgronden, maar vooral de menselijkheid ervaren, de diepmenselijke werkelijkheden die van tussen al die persoonlijke en verbonden levens opborrelden in het leven van elke dag, en ja, dat momenteel voornamelijk iets dat niet neergeschreven geraakte de laatste paar jaren; zij het wel in afzonderlijke stukken op tal van zijn blogs die ieder een deelgebied van het leven behandelden, op elk literaire en kunstzinnige manier. Hij kon er zo moe van geraken en ook wel soms zo vervuld; zelfs zonder nog iets neer te schrijven; kwam het door het feit aan het gebrek aan vrouw en teveel afzondering, die hij al wel eens door een de gewone rituelen van de werkdag invulling gaf of door biologische redenen; een op de proef gestelde maag bijvoorbeeld of door al die gaven bijeen van te diep in ’ s mensen ziel te kunnen kijken ? Feit was dat de feiten waren zoals ze waren en terwijl hij dit schreef bezon hij zich over hoe dit langs het alfabet om duidelijker te maken. De vermoeidheid moest maar even wegblijven non verdikke ! Dichter bij de geest Overmorgen, bijna 55 geleden, koos ik er voor, koos de resultante van toestanden die aan mij voorafgingen, er voor, om een negen maand en twee weken ouder eitje als woonst in te nemen. Je kan natuurlijk ook stellen dat ik er voor koos om twee delen van één eenheid samen te voegen of dat het andere deel van mezelf me wenkte. Je kan je natuurlijk ook afvragen in welke mate je zelf iets te willen hebt en er niet een meer dirigerende dimensie aan het roer der wezenlijke gebeurtenissen tussen mensen staat. Ik zat aan de ene kant dus nog in die andere wereld van één van de teelballenuniversums die rondliepen als levende museums van eenieder van het mannelijke kunnen en zijn vertakkingen, die ooit in de xy geschiedenis van de biologische historie een rol hadden gespeeld. Ik vertoefde dus aan de andere kant dus ook op het eiland ‘eitje’. Er moet wel enige telepathie al geweest zijn tussen het teelbaluniversum van mijn vader en het ei eiland van ons ma…op die moment in de geschiedenis die in dergelijk universum in maanden wordt verteld. Via voornamelijk de aanzet van mijn vader of én mijn eigen aanzet in beider universums, verliet ik de wereld der voorvaderlijke zaden, op zoek naar andere chromosomenparen van reeksen van 23 in de xx wereld van het vrouwelijke, ook omdat de reeksen van 46 van mijn vader, mijn oorspronkelijke 23 reeksen als vreemdelingen beschouwden…of als handlangers in het aangaan van nieuwe, toch verwante scheppingen rond 46 chromosomen bevattende cellen eigenlijk. Ook mijn moeder wilde haar eitje weg. Op zoek dus naar een eitje, zijn eigen toekomstige wederhelft, voelt men zich misschien als een man met zin in seks, de zin in seks gaat in die zin misschien ‘gepaard’ met uitstoting en zoeken naar nieuwe creaties op basis van nieuwe gegevens…zeker altijd een opwindend gegeven. Het feit dat ik een mannetje zou worden, wordt volgens de wetenschap bepaald door het spermatozïde …de xy structuur, niet het oudste geslachtelijk gegeven in de bio wereld de xx-structuuur maar het zaadje predestineert in feite al miljoenen jaren ons hij of zij wedervaren. In school 40 jaar terug leerde men het omgekeerde, maar intuïtief wist ik dat het zo niet was…dat het eitje wel een voorkeur kon hebben. Het xx verlangen om te worden overrompeld met duizenden aanbidders waarvan er in de meeste gevallen slechts één niet wordt afgewezen, moet wel geweldig groot geweldig zijn. Een heel pak sperma renners komt niet in een massaspurt gewoon bij het eitje als over een rechte lijn, nee ze omsingelen het, haar en proberen hun kop binnen te duwen…is het een soort fysieke overmachtige die het haalt, of werkt het eitje die of die keuze meer subtiel naar binnen dan het dat voor een ander rennertje zou doen. Vormen de renners een soort samenwerkende ploegen naargelang de geaardheden van diegenen die mededingen voor de zege of zijn het allemaal koppige artiesten die zelf hun schepping willen zien gerealiseerd ? Scheppingen, nieuwe individuen, zijn één ding; misschien gaan er achter de nieuwe personages scenario’ s schuil van voltooiingen van verhaallijnen van beide ouders en hun ouders en zo verder…of zijn scheppingen altijd een uitdrukking van de wederzijdse zielstoestanden op het moment van verwekking ? Misschien ging het in sommige gevallen ook over verhaallijnen die ergens gestopt waren, keuzen die ze niet hadden gemaakt, dingen waar ze nog mee moesten worden geconfronteerd, dat bepalen hoe iemand er uit zou zie, hoe iemand zou worden en of hij of zij zich al of niet goed in zijn of haar lichaam zou voelen in het latere leven. Welk was het verband met een tekst die ik ongeveer 48 jaar later zou schrijven ? Was er een verband ? http://noemgodgewoonhetleven.skynetblogs.be/archive/2011/03/23/er-was-dus-toch-leven-na-de-dood.html Dat zijn allemaal filosofische vragen ! Voorlopig was ik daar nog niet aan toe, een heleboel praktische dingen stonden me te wachten. Dingen bijvoorbeeld als gevolg van geboren worden in de jaren vijftig, nu 2011, 55 jaar geleden; een soort overgang tussen oudere en modernere tijden. Want oh ja, ik heb de kasseiwegen nog gekend in het Hageland, maar de tweede grote oorlog van de twintigste eeuw niet als mezelf meegemaakt, alhoewel mijn moeder een scherf van een vliegtuiggranaat in haar malse meisjesdij kreeg, gevaarlijk dicht bij de venuszone…die oorlog had het dus ook op mij gemunt en eitje na eitje zou ik afwachten om alle redenen van oorlogsgeweld te onderzoeken en alleszins theoretisch proberen te neutraliseren via de lange weg waarlangs mijn sociale betrokkenheid en militantisme me zou leiden. De vrouwen wilde me August, Norbert of Freddy noemen, mijn vader verkoos ‘Octaaf’ , ‘Octaaf’, zoals er ook al iemand in het door de oorlog geteisterde dorp woonde: iemand die als jongetje de massadeportatie van een tachtigtal mensen uit het dorp had meegemaakt en zijn eigen vader nooit had teruggezien. Hij en anderen lieten geen middel onverlet om de oorlog van toen aan te klagen en alles een cultureel vervolg te geven. Ik zelf zou voortdurend de huidige oorlogen aanklagen, de vraag blijven opgooien waarom er zo veel oorlog was geweest. Mijn moeder kwam van een nuchtere familie van boeren, haar ouders, mijn grootvader, precies een oude Zweed en zijn vrouw lijk iemand met Indiaanse roots van vóór de prehistorie. Wat natuurlijk resulteerde in een dochter met grijze ogen en eentje met donkerder ogen, maar toch niet Indiaans donker meer. Ook de ouders van mijn vader hadden een boerenachtergrond, beide blauwe ogen, bompa meer een Rus van tegen China en oma meer zuidelijker Europees warm. Ik heb er ooit wat over geschreven om het één én ander te duiden. Qua levenslijnen is het opvallend hoe een meisje dat oorlogsslachtoffer werd, samenkomt met iemand uit een dorp van ontzettend veel meer burgerlijke slachtoffers. Mekaar in 1943 ontmoet, midden de oorlog die alles over hoop gooide. Rond het begin van de oorlog raakte het tussen mijn vader en zijn eerste lief uit een naburig dorp af, mijn eerste drie lieven kwamen uit de verre familielijn van het eerste lief van mijn vader. In het scenario van met mekaar scheep gaan lijken tekorten teveel aan te trekken en gelijkaardige pijnen en vreugden ook…of verhalen die niet afgemaakt werden omwille van stoorzenders zoals oorlogen. voortijdig testament http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be dichter bij de ziel inleiding Op velerlei gezichten staat geschreven dat men nog weinig fascinerends aan het leven vindt. Nochtans, zelfs alle uitleg omtrent elke discipline van het denken, niet meegerekend, het leven is inderdaad fascinerend. Hoe meer fascinatie je door hebt, hoe voorspelbaarder alles af en toe wordt, maar daarom niet minder boeiend. Tegen de tijd dat iets uitkomt ben je alweer vergeten dat je het had aangevoeld. Ieder heeft een eigen levensverhaal met een prehistorie...het kan jaren, een leven lang duren, voor men beseft dat de tijd tussen de houten tralies van het kinderpark en de ijzeren staven van het sterfbed vervliegt als een kartonnen doos op een aantal windvlagen in een straat bij dag en nacht. De baby die wil leren lopen wil de wereld in, de bejaarde die onder de medicijnen de pijn en de realiteit vergeet, wil de wereld uit. Welk een verschil tussen mensjes grootbrengen en naar de uitgang begeleiden...en toch is het één lange, kronkelige lijn. Soms heeft het leven ons verblijd, soms sloeg, slaat het ons met verstomming. Er is heel veel zin te vinden tussen al die onzin in het leven. Een stuk in het leven is bepaald door voorgeschiedenissen, het zich daar van bewust worden verloopt in een aantal gelijklopende episodes die jij zelf en anderen doorlopen. Sommige punten komen bijeen, andere nauwelijks. In hoeverre kunnen we onze toekomst zelf bepalen ? Ik vroeg het me af terwijl ik de elementen voor het samenstellen van de autobiografie van mijn recentste klant doornam. Notities van gesprekken met hem en geschreven literair materiaal in alle mogelijke vormen. Ik mag het van hem allemaal gebruiken, maar hoe natuurlijk en in welke verhoudingen ? Een biografieschrijver verwacht misschien wel dat zijn eigen verhaallijn rond het verleden van zijn klant voornamelijk met teksten van het hoofdpersonage aangevuld worden, maar geen opdrachtgever die, terwijl je dagelijks aan iemands biografie schrijft, nog afkomt met een eigen soort dagboekroman die op dat verleden, dat je nog in literatuur aan het verwerken bent, aansluit. "Voortijdig Testament", moet het werk heten. Hier gaan we dan met het leven, werk en inzichten en zo meer van mijn cliënt, August, Romeins equivalent voor Octaviaan, de schrijver- 'predikant' .